Rugby Viadana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rugby Viadana
Maskotka

lew

Barwy

czarno-żółte

Data założenia

1970

Debiut w najwyższej lidze

1999

Liga

Eccellenza

Państwo

 Włochy

Adres

Via Learco Guerra, 12 - 46019 Viadana (MN)

Stadion

Stadio Luigi Zaffanella (6 000 miejsc)

Prezes

Davide Tizzi

Trener

Regan Sue

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Rugby Viadana – włoski klub rugby union z siedzibą w Viadanie, mistrz Włoch, trzykrotny zdobywca pucharu Włoch.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W październiku 1970 roku przy wielosekcyjnym klubie Vitellianense Cebogas Multisports powstała drużyna rugby założona przez byłych zawodników Rugby Parma. Trenowana przez Marcello Berselliniego zaczęła od najniższego szczebla rozgrywek – Serie D – by w 1978 roku, już pod wodzą Paolo Pavesi, awansować do Serie C[1]. Rok 1981 przyniósł kolejny awans, tym razem do Serie B. Prezesurę objął Coppi Fiorenzo przy wsparciu nowego sponsora (Mondialpan), lecz trenowany przez Franco Berniniego zespół w tej klasie rozgrywek spędził tylko dwa lata. W wypadku samochodowym zginął natomiast wieloletni kapitan drużyny, Luigi Zaffanella, którego nazwiskiem został nazwany miejscowy stadion. W klubie pojawił się nowy sponsor (Svad), fotel prezesa objął Paul Benazzi i po kolejnych dwóch sezonach, w rozgrywkach 1985/86 notując piętnaście zwycięstw i tylko jedną porażkę, Viadana powróciła do Serie B. Kapitanem drużyny, która w 1987 r. osiągnęła historyczny pierwszy awans do Serie A2, był Fabrizio Nolli, a w zespole zaczęli pojawiać się obcokrajowcy, m.in. z Nowej Zelandii. Występy pośród dwudziestu czterech najlepszych drużyn kraju wymagały sporych nakładów finansowych, dlatego też klub pozyskał nowego sponsora (La Cassa di Risparmio di Reggio Emilia), jednak sezon 1989/90 przyniósł ostatnią w historii klubu relegację. W pierwszym sezonie w Serie B drużynę ponownie prowadził Paolo Pavesi, natomiast nowe władze klubu, z Fabrizio Nollim jako prezesem, uruchomiły działania, których celem miał być powrót zespołu do Serie A[2].

Rok 1990 wyróżnił się pozyskaniem sponsora – firmy Arix, która związana była z klubem przez kolejne siedemnaście lat, a trenerem na trzy sezony został były zawodnik tej drużyny, Walijczyk May Leighton. Po trzech latach, pod wodzą nowego prezesa, Silvano Melegari, zespół zyskał awans do Serie A2, gdzie spędził sześć sezonów. W tym czasie klub zaczął stawiać na dyscyplinę i profesjonalizm, drużynę prowadzili Gabriele Oselini, a następnie były selekcjoner reprezentacji Rumunii, Theodor Radulesco (1995–1998), a wśród zawodników znaleźli się m.in. reprezentant Tonga, Inoke Afeaki, a także późniejszy gwiazdor All Blacks – Tana Umaga[3][4]. Po kilku próbach drużyna awansowała do najwyższej klasy rozgrywkowej w sezonie 1998/99, gdy szkoleniowcem został ponownie Franco Bernini. Sukces został jednak okupiony kolejną tragedią, gdyż kapitan drużyny, Battista Berra, podczas meczu pucharowego uległ wypadkowi, przez który zaczął poruszać się na wózku inwalidzkim[5]. W swoim debiutanckim sezonie w Serie A1 Viadana odpadła w półfinałach ligi, jednak zdobyła Puchar Włoch[6].

W kolejnym sezonie drużyna uczestniczyła w European Challenge Cup i znów gościła w półfinałach ligi, jednak największy sukces przyszedł rok później wraz z wzmocnionieniem sztabu szkoleniowego przez Mike’a McCalliona, Jeffa Firehursta i Massimo Zaghiniego. Do play-off sezonu 2001/2002 Arix Viadana przystępował z pierwszego miejsca po fazie grupowej, w półfinale pokonał utytułowany Benetton Treviso, a w finale Calvisano, zostając mistrzem pierwszej edycji Super 10 – zmodyfikowanych rozgrywek o mistrzostwo Włoch. Został jednocześnie pierwszym zdobywcą scudetto, który nie miał swojej siedziby w stolicy prowincji. Po tym sezonie dotychczasowy trener, Franco Bernini, został dyrektorem technicznym klubu, a pieczę nad drużyną przejął Jerome Paarwater – kontrakt opiewał na trzy lata, lecz został rozwiązany po jednym sezonie[7]. Zastąpił go Andrew Talaimanu, który również przy dwuletnim kontrakcie zrezygnował po pierwszym sezonie[8], następnie od sezonu 2004/2005 Stefano Romagnoli[9], a ostatnim trenerem klubu został w 2006 roku Jim Love, były trener New Zealand Māori i Tonga[10]. Przez resztę dekady drużyna uczestniczyła w europejskich pucharach, a na krajowych boiskach tylko raz nie zakwalifikowała się do fazy play-off, natomiast trzykrotnie gościła w finale mistrzostw kraju (2007, 2009, 2010). Dodatkowo jeszcze dwukrotnie zdobyła Puchar Włoch – w 2003 i 2007 roku, a także jako jedyna włoska drużyna uczestniczyła w finale europejskich rozgrywek pucharowych przegrywając z Montpellier Hérault w finale European Shield w sezonie 2003/2004[11]. Od 2007 roku drużynę sponsorował najdłużej nieprzerwanie funkcjonujący bank na świecie – Monte dei Paschi di Siena – i już pod nową nazwą zespół zdobył jedyny w swej historii Superpuchar Włoch[12].

Po serii porażek reprezentacji seniorów Federazione Italiana Rugby (FIR) w grudniu 2008 r. wyraziła zainteresowanie dołączeniem włoskich klubów do Ligi Celtyckiej w celu podniesienia jakości rugby w tym kraju[13][14]. Swój akces do tych rozgrywek zgłosił klub Aironi stworzony wokół MPS Viadana, który objął 54% udziałów w nowym przedsięwzięciu[15]. Pół roku później nastąpiła oficjalna akceptacja tej oferty ze strony FIR[16][17]. Benetton Treviso i Aironi dołączyły zatem do rozgrywek w sezonie 2010/2011[18][19]. W związku z tym w czerwcu 2010 ogłoszono, że Viadana nie będzie już rywalizować w gronie profesjonalnych klubów pozostawiając sobie jedynie drużyny juniorskie oraz amatorską drużynę seniorów. Zawodnicy, którzy nie przeszli do Aironi, oraz drużyna U-20 znaleźli się w nowo utworzonym klubie GranDucato Parma Rugby, stworzonym przez część udziałowców Aironi – kluby Rugby Colorno, Gran Parma Rugby oraz Rugby Viadana[20][21][22]. Klub ten zatem bierze udział w ich imieniu w mistrzostwach kraju oraz rozgrywkach U-20.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Występy w europejskich pucharach[edytuj | edytuj kod]

Sezon Rozgrywki Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Punkty zdobyte Punkty stracone
2000/01 ECC[23] 4 0 0 4 78 147
2001/02 ECC[24] 6 2 0 4 120 210
2002/03 HC[25] 6 0 0 6 128 348
2003/04 ECC[26] 2 1 0 1 41 61
2003/04 ES[27] 7 5 0 2 250 166
2004/05 ECC[28] 4 3 0 1 184 50
2005/06 ECC[29] 6 0 0 6 81 244
2006/07 ECC[30] 6 2 0 4 114 145
2007/08 HC[31] 6 0 0 6 106 208
2008/09 ECC[32] 6 3 0 3 120 126
2009/10 HC[33] 6 0 0 6 83 295

Sezony ligowe[edytuj | edytuj kod]

Sezon Pozycja Uwagi
1970/71 4. miejsce w grupie C Serie D
1971/72 1. miejsce w grupie C Serie D
1972/73 12. miejsce w grupie C Serie D
1973/74 9. miejsce w grupie C Serie D
1974/75 4. miejsce w grupie C Serie D
1975/76 7. miejsce w grupie C Serie D
1976/77 8. miejsce w grupie C Serie D
1977/78 3. miejsce w grupie C Serie D Awans do Serie C
1978/79 2. miejsce w grupie D Serie C
1979/80 4. miejsce w grupie E Serie C
1980/81 2. miejsce w grupie E Serie C Awans do Serie B
1981/82 4. miejsce w grupie E Serie B
1982/83 8. miejsce w grupie B Serie B Spadek do Serie C
1983/84 4. miejsce w grupie C Serie C
1984/85 1. miejsce w grupie C Serie C Awans do Serie B
1985/86 4. miejsce w grupie C Serie B
1986/87 3. miejsce w grupie A Serie B Awans do Serie A2
1987/88 6. miejsce w Serie A2
1988/89 11. miejsce w Serie A2 Spadek do Serie B
1989/90 6. miejsce w grupie A Serie B
Sezon Pozycja Uwagi
1990/91 4. miejsce w grupie A Serie B
1991/92 2. miejsce w grupie B Serie B
1992/93 1. miejsce w grupie A Serie B Awans do Serie A2
1993/94 3. miejsce w grupie B Serie A2
1994/95 6. miejsce w grupie A Serie A2
1995/96 5. miejsce w grupie B Serie A2
1996/97 1. miejsce w grupie B Serie A2
1997/98 7. miejsce w Serie A2
1998/99 2. miejsce w Serie A2 Awans do Serie A1
1999/00 2. miejsce w Serie A1 Półfinał mistrzostw – Puchar Włoch
2000/01 4. miejsce w Serie A1 Półfinał mistrzostw
2001/02 1. miejsce w Super 10 Mistrzostwo Włoch
2002/03 3. miejsce w Super 10 Półfinał mistrzostw – Puchar Włoch
2003/04 3. miejsce w Super 10
2004/05 3. miejsce w Super 10
2005/06 5. miejsce w Super 10
2006/07 2. miejsce w Super 10 Finał mistrzostw – Puchar Włoch
2007/08 3. miejsce w Super 10 Półfinał mistrzostw – Superpuchar Włoch
2008/09 3. miejsce w Super 10 Finał mistrzostw
2009/10 1. miejsce w Super 10 Finał mistrzostw

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ LA STORIA: DAL 1970 AL 1979. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  2. ↑ LA STORIA: DAL 1980 AL 1989. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  3. ↑ Tana Umaga. rugbystigialloneri.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  4. ↑ Umaga minor can cope with game's major pressures. independent.co.uk. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  5. ↑ Berra, la partita più dura. quotidianiespresso.repubblica.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  6. ↑ LA STORIA: DAL 1990 AL 2000. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  7. ↑ Carel named WP head coach. news24.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  8. ↑ Coach Of Rugby Viadana Departs. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  9. ↑ IL RUGBY VIADANA E STEFANO ROMAGNOLI SI SEPARANO. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  10. ↑ ARIX: IL NUOVO STAFF TECNICO. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  11. ↑ MONTPELLIER 25 VIADANA 19. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)]. (ang.).
  12. ↑ LA STORIA: DAL 2001 AD OGGI. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  13. ↑ Italians may join Magners League. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  14. ↑ Italy confirm Magners League move. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  15. ↑ Aironi, Silvano Melegari presidente. ricerca.gelocal.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  16. ↑ Aironi and Praetorians set for Magners League. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  17. ↑ Italians pick Celtic League teams. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  18. ↑ Italians added to Magners League. irishtimes.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  19. ↑ COMUNICATO STAMPA FIR – CELTIC RUGBY. federugby.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  20. ↑ Nasce il GranDucato Parma Rugby. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  21. ↑ Presentato il GranDucato Parma Rugby. parmadaily.it. [dostęp 2012-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-27)]. (wł.).
  22. ↑ GranDucato Parma Rugby: il via al raduno. rugbyviadana.it. [dostęp 2012-02-01]. (wł.).
  23. ↑ 2000–2001 – Challenge Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  24. ↑ 2001–2002 – Challenge Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-15)]. (ang.).
  25. ↑ 2002-2003 – Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  26. ↑ 2003–2004 – Challenge Cup Fixtures. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  27. ↑ Parker Pen Cup & Shield 2003/4. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  28. ↑ 2004–2005 – Challenge Cup Fixtures. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  29. ↑ 2005–2006 – Challenge Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  30. ↑ 2006–2007 – Challenge Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-09)]. (ang.).
  31. ↑ 2007–2008 – Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  32. ↑ 2008–2009 – Challenge Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  33. ↑ 2009–2010 – Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugby_Viadana&oldid=72996272”